Χατζηθεοδώρου εφ’ όλης της ύλης

Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου επέκτεινε για ακόμη μία σεζόν τη συνεργασία του με τον Υδραϊκό ΝΟ και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συγκυρία για το ydraikos.gr. Το site των Ακαδημιών μας, που έχει μπει δυναμικά στο πεδίο της ενημέρωσης στον χώρο της υδατοσφαίρισης γύρω από τα τεκταινόμενα στον Υδραϊκό, κάνει πρεμιέρα στη στήλη των συνεντεύξεων με τον θρύλο του πόλο, που έχουμε την τύχη να κρατά τα ηνία του προπονητικού κομματιού των ηλικιακών τμημάτων του Ομίλου μας.
Ο Χατζηθεοδώρου απάντησε σε 14 ερωτήσεις, κάνοντας μια αναδρομή στη συνεργασία του με τον Μάρκελλο Σιταρένιο, μιλώντας για το μέλλον του project Υδραϊκός-Λέοντες, αναλύοντας τη φιλοσοφία του γύρω από την αντιμετώπιση αθλητών στις μικρές ηλικίες, αλλά και τη φιλοσοφία του για τη ζωή γενικότερα. Απολαύστε τον…

Στις αρχές Μαΐου έκλεισες ένα χρόνο κοντά μας, στις ακαδημίες μας. Πως προέκυψε η συνεργασία και πόσο μέτρησε η σχέση που έχεις με τον Μάρκελλο Σιταρένιο;
«Με τον Μάρκελλο Σιταρένιο μας ενώνει μία φιλία και μία συνεργασία ετών, η οποία ενισχύθηκε με τη δημιουργία των τουρνουά Chatzitheodorou Challenge. Στο πλαίσιο αυτών των τουρνουά ακολούθησα την ομάδα του Υδραϊκού πέρυσι στο Τορίνο, όπου και γνώρισα τα παιδιά και την ατμόσφαιρα του σωματείου. Οι εντυπώσεις ήταν πολύ θετικές και αμέσως μετά μου έγινε πρόταση από τον Μάρκελλο να αναλάβω την ομάδα, όπως και έκανα. Το σημαντικό ήταν πως δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και ούτε να το μετανιώσω, τουναντίον, ξεκίνησα και συνεχίζω με μεγάλο ενθουσιασμό. Σημαντική παράμετρος, ασφαλώς, υπήρξε η παρουσία του Μάρκελλου, με τον οποίο έχω απόλυτη ταύτιση απόψεων και κοινά όνειρα».

Είναι νόμος στον αθλητισμό ότι ένας προπονητής τον σεβασμό τον κερδίζει, τον εμπνέει και σε καμία περίπτωση δεν τον απαιτεί. Πως τα έχεις καταφέρει και τα παιδιά της ακαδημίας δεν θέλουν να χάνουν προπόνηση και πάντα περιμένουν την επόμενη εντολή σου;
«Το σωματείο του Υδραϊκού είναι μία νεοσύστατη ομάδα που δημιουργήθηκε με αγάπη, μεράκι από τον Μάρκελλο Σιταρένιο και καλή επικοινωνία. Υπήρχε και υπάρχει πολύ ταλέντο στα παιδιά και η παρουσία μου θεωρώ πως έδωσε παραπάνω κίνητρο σε όλους τους αθλητές να αυξήσουν την προσπάθειά τους και πλέον να κάνουν πρωταθλητισμό. Η προπονητική θεωρώ πως είναι λειτούργημα και όχι απλά ένα επάγγελμα. Μιλάω πάντοτε με σεβασμό στα παιδιά, απαγορεύω τις κακές συμπεριφορές και αντιμετωπίζω διαφορετικά όλα τα παιδιά ανάλογα με το χαρακτήρα τους. Νομίζω πως τα παιδιά είναι αρκετά ώριμα να εκτιμήσουν αυτή μου την προσπάθεια και να με σεβαστούν ως άνθρωπο και ως προπονητή. Δεν πιστεύω στο μοντέλο της αυστηρότητας και της σκληρής πειθαρχίας, αντίθετα ο αθλητής χρειάζεται κίνητρο, σεβασμό και να τον ρίξεις στο φιλότιμο και έτσι πιστεύω πως όλοι βγαίνουμε κερδισμένοι. Φτάσαμε σε σημείο πλέον οι αθλητές να λυπούνται όταν δεν κάνουν προπόνηση και αυτό είναι το πιο σημαντικό που καταφέραμε φέτος».

Δεδομένου ότι είσαι, αν όχι η κορυφαία, από τις κορυφαίες προσωπικότητες στο πόλο, τι σου προσφέρει η παρουσία σου στις ακαδημίες του Υδραϊκού; Πως σε «γεμίζει» η ενασχόλησή σου με παιδιά αυτής της ηλικίας, αν δεν κάνω λάθος, για πρώτη φορά στην προπονητική καριέρα σου;
«Η σχέση μου με τα παιδιά είναι υγιής. Εκμεταλλεύομαι, με την καλή έννοια, όλα αυτά που έχω καταφέρει στον χώρο και προσπαθώ με αγάπη και υπομονή να διδάξω και να μεταφέρω τις γνώσεις μου ….η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά ασχολήθηκα με ηλικιακά τμήματα και ο βαθμός δυσκολίας είναι τρομερά υψηλός. Τόσα χρονιά ως αθλητής αλλά και ως προπονητής δεν έδινα τόση σημασία στα τμήματα υποδομών, αλλά τώρα πλέον ως προπονητής σε αυτό το επίπεδο πρέπει να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους προπονητές πανελλαδικά για την προσπάθεια τους, πραγματικά είναι πολύ δύσκολη και ευαίσθητη η συγκεκριμένη ηλικία των παιδιών και ο κάθε προπονητής δίνει την ψυχή του για να βελτιώσει το κάθε παιδί και την ομάδα συνολικά. Πλέον μπορώ να πω πως με τονώνει η προπόνηση με αυτές τις ηλικίες, νιώθω  ικανοποιημένος και ευτυχισμένος βλέποντας την βελτίωση των αθλητών μου και εύχομαι να βγάλω αθλητές που θα αφήσουν το στίγμα τους στον χώρο μας και θα με κάνουν περήφανο για τη συνεργασία μας».

Η καριέρα σου είναι γεμάτη με εμπειρίες αμέτρητες, σπουδαίες νίκες, μεγάλες ήττες. Πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τι θέλεις να μεταδώσεις στους μικρούς πολίστες του Υδραϊκού, άσχετα από το επίπεδο του ταλέντου τους στην παρούσα φάση;
«Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι οι αθλητές και όλοι οι γονείς είναι πως ο αθλητισμός είναι διασκέδαση. Πρέπει τα παιδιά να έρχονται και να φεύγουν από την πισίνα με χαμόγελο και ικανοποίηση και όχι με νεύρα και πίεση. Προσπαθώ να μεταφέρω στα παιδιά το πνεύμα νικητή που είχα και έχω σε όλη μου τη ζωή και να τους κάνω να πιστέψουν στον εαυτό τους. Χάνω αρκετές ώρες προπόνησης λόγω ομιλίας, γιατί η προπόνηση δεν είναι μόνο πισίνα και γυμναστική, αλλά και πνευματική ανύψωση. Η ψυχολογία, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες, είναι ότι πιο σημαντικό για έναν αθλητή ή αθλήτρια».

Ένας αθλητής τέτοιας ηλικίας (13-15 ετών), πιστεύεις ότι μπορεί να μάθει περισσότερα από μία μεγάλη νίκη ή από μία αντίστοιχα σημαντική ήττα;
«Στη συγκεκριμένη ηλικία οι νίκες φτιάχνουν την ψυχολογία και τονώνουν την αυτοπεποίθηση και η ήττες βελτιώνουν την ψυχική δύναμη. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει κάποιος προπονητής μια ισορροπία με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά αυτό είναι κάτι που με εξιτάρει και μου δίνει ενεργεία και κίνητρο στην καθημερινότητά μου, να ενώσω δηλαδή όλους αυτούς τους διαφορετικούς  χαρακτήρες και να τους κάνω να λειτουργούν ως μια μονάδα. Πιστεύω πως τα έχω καταφέρει αρκετά καλά έως τώρα και στόχος μου είναι να το τελειοποιήσω τη σεζόν που έρχεται».

Πόσο εύκολο είναι, κατά τη γνώμη σου, για έναν αθλητή σε αυτή την ηλικία, «…να πάρουν τα μυαλά του αέρα…»; Πως μπορεί να αποτραπεί ή έστω να μετριαστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
«Θεωρώ πως δεν χάνουν το μυαλό τους οι αθλητές σε αυτή την ηλικία. Είναι δύσκολο ένα παιδί να συμπεριφερθεί με έπαρση γιατί όλοι οι προπονητές σε όλα τα σωματεία δουλεύουν πάνω στη σωστή συμπεριφορά. Υπάρχει όμως ένα άλλο στοιχείο το οποίο ενισχύεται μετά από κάποιες νίκες και αυτό είναι η χαλάρωση. Βλέπω πως τα παιδιά χαίρονται με τις νίκες, αλλά πολλές φόρες θεωρούν πως αρκεί η προσπάθεια που έχουν καταβάλει μέχρι τότε, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν και να έρχεται συνήθως ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Δουλεύω και δουλεύουμε πάνω αυτό το κομμάτι της ψυχολογίας, ώστε να είμαστε όλοι συνεχώς σε εγρήγορση».

Βλέποντας τις προπονήσεις, εμείς οι γονείς, παρατηρούμε ότι όταν διορθώνεις κάποια λάθη των παιδιών, θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια τι έχει συμβεί πριν από δύο, τρεις, ή και περισσότερες φάσεις και τους τα αναλύεις προφορικά, με απίστευτες λεπτομέρειες, λες και βλέπεις ένα… βίντεο εκείνη την ώρα στο μυαλό σου. Η αλήθεια είναι ότι μένουμε με το στόμα ανοιχτό! Όλο αυτό πηγάζει από την εμπειρία σου και μόνο, ή είναι και ένα είδος έμφυτου στοιχείου σου;
«Έχω φωτογραφική μνήμη κάτι το οποίο με βοηθούσε τρομερά ως μαθητή αλλά και ως αθλητή. Έχω αρκετά καλή μνήμη και ενώνω πάντοτε τις εικόνες ως παζλ στο μυαλό μου για να φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα. Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος κατά τη διάρκεια της προπόνησης γιατί υπάρχουν φόρες που τα λάθη ή οι παραλήψεις είναι συνεχόμενες και πρέπει να αναλύω το κάθε βήμα για κάθε αθλητή.  Επιστρέφω σε προηγούμενη απάντηση και ξαναλέω πως με εξιτάρει η πρόκληση και η αναζήτηση της τελειότητας σε τόσο δύσκολο επίπεδο».

Πριν το ματς – τελικό με την Ηλιούπολη στη Β’ Φάση Παίδων, σε είδαμε… αποστασιοποιημένο. Ήθελες να πεις κάτι… χωρίς λόγια στους παίκτες; Και αν ναι, τι ήταν αυτό;
«Ως αθλητής έφτασα σε ένα σημείο που δεν χρειαζόμουν τις οδηγίες του προπονητή μου, αλλά απλά την ψυχολογική του τόνωση. Το ίδιο μοτίβο ακολουθώ πλέον και ως προπονητής. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, η αλήθεια είναι, ότι υπήρχε πολύ άγχος, πολλή πίεση και διεκδικούσαμε μια πρόκριση στα ημιτελικά. Θεώρησα πως δεν θα ήταν φρόνιμο να επαναλάβω τον τρόπο παιχνιδιού μας στα παιδιά, αφού γνωρίζουν πολύ καλά το τι πρέπει να κάνουν μέσα στο παιχνίδι. Τους “πώρωσα” πριν βουτήξουν στην πισίνα και η αλήθεια είναι πως μου βγήκε αυτή η σκέψη. Στη ζωή πρέπει να παίρνεις και ρίσκα που άλλοτε σου βγαίνουν και άλλοτε όχι, τουλάχιστον μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν μένουμε με την απορία για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει».

Μετά την πρόκριση των Παίδων στην Ηλιούπολη, είχες γράψει στο facebook «…τα αγόρια μου έγιναν άντρες και προκρίθηκαν με ψυχή και πάθος, δεν θα μπορούσα να νιώσω πιο περήφανος…». Περίγραψέ μας την εναλλαγή συναισθημάτων σου την ώρα εκείνου του αγώνα.
«Ξεκινήσαμε φέτος την προετοιμασία μας με στόχο να φτάσουμε όσο πιο μακριά γίνεται στο πρωτάθλημα παίδων (γεννηθέντες 2004}. Όλοι γνωρίζουν πως ένας χρόνος σε ηλικία, είναι μια τεράστια διαφορά και σωματικά και πνευματικά από παιδί σε παιδί. Εμείς ήμασταν μια ομάδα με παιδιά του 2005 και του 2006, κατά βάση, και μόνο δυο παιδιά του 2004. Επομένως, δεν μπορούσαμε σωματικά αλλά και πνευματικά να κοντράρουμε πολλές ομάδες. Ωστόσο, αυτά τα παιδιά ανταποκρίθηκαν άψογα στις απαιτήσεις των αγώνων και έδωσαν την ψυχή τους. Λάθη ασφαλώς και έγιναν από όλους μας και είναι λογικό, όμως σε ένα τρομερά κομβικό ματς έβγαλαν ψυχή και πίστη στους εαυτούς τους και αυτό μονό με έκανε περήφανο. Συνδυαστικά και με το θετικό αποτέλεσμα ένιωσα και ευτυχία. Γενικά, κάνοντας τον απολογισμό της παρουσίας μας φέτος πρέπει όλοι να νιώθουμε ικανοποιημένοι».

Στην ίδια δημοσίευση στο facebook έγραψες ότι «…ολοκληρώνω με 34 τίτλους μία μαγική πορεία στο πόλο…». Όλοι κατάλαβαν ότι έφτασε το τέλος της καριέρας σου. Νιώθεις κορεσμένος σε αγωνιστικό επίπεδο; Τι να περιμένουμε τη νέα σεζόν;
«Βιάζομαι να μιλήσω πολλές φόρες!!! Πραγματικά νιώθω πως όσο με κρατούν τα ποδιά μου και έχω όρεξη, μπορώ να αγωνίζομαι και ας έχω φτάσει πλέον 43 ετών. Όντως έφτασα τους 34 τίτλους, επίτευγμα μοναδικό για τον ελληνικό αθλητισμό και σκεφτόμουν  πως φτάνει πια. Αλλά επειδή έχω τρέλα μέσα μου, πραγματικά το θεωρώ πρόκληση να μπορέσω να ανταποκριθώ για μια ακόμη σεζόν ως αθλητής. Σε κάποιες συζητήσεις οι άνθρωποι του ΑΠΟΕΛ μου τόνισαν πως θέλουν να συνεχίσω να αγωνίζομαι και τη σεζόν 2019-2020 και θα το δω πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο αυτό. Πάντοτε, βέβαια, προτεραιότητά μου είναι τα αγόρια μου στον Υδραϊκό. Η παρουσία μου όμως στην Κύπρο έχει πολλά οφέλη  για το κυπριακό  πόλο και για την προσπάθεια που κάνουν όλοι οι φορείς για το άθλημα της υδατοσφαίρισης. Επίσης εισπράττω τρομερό σεβασμό και αποδοχή από συναθλητές και αντίπαλους και καταλαβαίνει κάποιος του χώρου πως υπάρχει ακόμη ρομαντισμός και αγνή αγάπη για το άθλημα που υπηρετούμε. Άρα, νιώθω και λίγο υποχρέωση να βοηθήσω και να ενισχύσω  με την παρουσία μου την όλη προσπάθεια».

Σε αγωνιστικό επίπεδο, μπροστά μας είναι πλέον μόνο η Ημιτελική Φάση των Μίνι Παίδων. Πως κρίνεις τον όμιλο του Υδραϊκού; Πιθανή πρόκριση στην Τελική Φάση θα θεωρηθεί υπέρβαση ή είναι μέσα στις δυνατότητες της ομάδας;
«Στο σημείο που βρισκόμαστε, για τους Μίνι Παίδες, δεν υπάρχουν εύκολες κληρώσεις ούτε βατοί αντίπαλοι, αυτό όμως δεν λέει κάτι, ούτε μας αφαιρεί το δικαίωμα να διεκδικήσουμε την πρόκρισή μας στην τελική φάση. Πιστεύω πως και στην κατηγορία των Μίνι Παίδων έχουμε αρκετά καλή ομάδα και πως έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε την υπέρβαση. Θεωρούμαστε αουτσάιντερ, αλλά αυτό μόνο καλό θα μας κάνει, καθώς δεν θα έχουμε το άγχος για το αποτέλεσμα. Απλά εύχομαι και ελπίζω τα παιδιά να παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και είμαι σίγουρος πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά».

Project Υδραϊκός – Λέοντες: Βάσει της εμπειρίας σου, ποια είναι τα βήματα – κλειδιά ώστε να στεριώσει και να έχει λαμπρό μέλλον;
«Η συνεργασία μου με τον Υδραϊκό έγινε με το σκεπτικό να αναπτυχθούμε ακόμη περισσότερο ως σωματείο και βέβαια να αποκτήσουμε και ένα σημαντικό όνομα στο σκουφάκι μας. Το ανδρικό τμήμα του Υδραϊκού πρωταγωνιστεί πλέον στην Α1 και δίνει και στα ηλικιακά μας τμήματα μία άλλη δυναμική. Οι κύριοι Μουστακαρίας και Αργυρόπουλος αγκάλιασαν την προσπάθεια που γίνεται στους Λέοντες και το οικοδόμημα που έφτιαξε ο Μάρκελλος Σιταρένιος και έγιναν και εκείνοι υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας. Παράλληλα τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα με το πέρασμα των χρόνων και με τη σειρά τους να πρωταγωνιστήσουν στην Α1. Ρομαντικά, βέβαια, να τονίσω πως ναι μεν λεγόμαστε και είμαστε Υδραϊκός, αλλά φροντίζουμε να υπενθυμίζουμε στα παιδιά πως προερχόμαστε όλοι από τους Λέοντες Αλίμου».

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα οριστικοποίησες την επέκταση της συνεργασίας σου με τον Υδραϊκό για τη σεζόν 2019-2020. Τι νέο θα δούμε του χρόνου; Ποιοι θα είναι οι στόχοι;
«Η σεζόν που ολοκληρώθηκε ήταν αρκούντως ικανοποιητική.  Θα μπορούσαμε να διεκδικούσαμε το κάτι παραπάνω, αλλά βήμα βήμα χτίζονται και έρχονται οι επιτυχίες. Σαφώς και πέρασε απ’ το μυαλό μου να αναλάβω ομάδα στην Α1 κατηγορία και είχα κάποιες συζητήσεις,  αλλά δεν προχώρησε κάτι ουσιαστικό. Φρόντισα πολύ γρήγορα να ανανεώσω τη συνεργασία μου με τον Υδραϊκό και να συνεχίσω την προσπάθεια που ξεκινήσαμε με τον Μαρκέλλο από πέρυσι. Η συνταγή και η φιλοσοφία μας δεν αλλάζει, αλλά αλλάζουν οι στόχοι που θα είναι πιο υψηλοί και το είδος της προπόνησης το οποίο θα είναι πιο απαιτητικό. Τα παιδιά, μετά το καλοκαίρι, θα είναι ένα χρόνο πιο ώριμα και πιο έτοιμα ψυχικά να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της νέας αγωνιστικής χρόνιας. Πιστεύω πως έχουμε αρκετά καλό υλικό για να πρωταγωνιστήσουμε στο επόμενο πρωτάθλημα, αλλά κανείς και τίποτε δεν θα μας χαριστεί αν δεν το κυνηγήσουμε. Εύχομαι να τα πάμε πολύ καλά».

«Another Day In Paradise». Κλέψαμε τη φράση αυτή και έγινε το κεντρικό μότο του ydraikos.gr από ένα δικό σου ρούχο. Όντως σε εκφράζει αυτό το μότο; Πως μπορείς να το συνδέσεις με το πόλο;
«Δεν πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο μότο ή στάση ζωής, απλά συνδέεται με τη φιλοσοφία μου. Έχω περάσει υπέροχα μέχρι τώρα στη ζωή μου αλλά και άσχημα. Έζησα και ζω καλά, αλλά παράλληλα έζησα και πολύ οδυνηρές καταστάσεις. Αυτό που στο τέλος μετράει είναι να μη το βάζεις ποτέ κάτω, να μη σκύβεις το κεφάλι, να μην τα παράτας ποτέ και πάντοτε να χαμογελάς. Μια ζωή ήμουν και είμαι αισιόδοξος και νικητής και έμαθα να χαμογελώ σε ότι αρνητικό μπορεί να μου φέρει η ζωή. Αυτή τη φιλοσοφία μου προσπαθώ να την περάσω και στους αθλητές μου, γιατί στην τελική, όπως είπε και ένας σοφός “η ζωή είναι μια μεγάλη πλάκα”».

Συνέντευξη: Κώστας Χρυσάφης
Φωτό: Γιάννης Στεφανάκης